De 28-jarige Amerikaan Matthew Stubbs is een nieuwe "jonge god" aan het bluesfirmament. Hij werd vorig jaar door Blues Audience Magazine uitgeroepen tot "Outstanding Guitarist" en was ook genomineerd als "Blues Act of the Year" voor de Boston Music Award. Hij speelt zowel met zijn eigen Matthew Stubbs Band als in de band van Charlie Musselwhite. Met die laatste is hij trouwens binnenkort drie keer in België te zien:
op 6 april in de PSK Studio in Brussel
op 8 april in de Muziekodroom in Hasselt
op 9 april in De Zwerver in Leffinge.
Als componist is Stubbs gespecialiseerd in "van soul doordrenkte roots & blues gitaar instrumentals". Een staalkaart daarvan is nu het horen op "Medford & Main", zijn tweede cd na "Soul Bender" uit 2008.
Platen of cd's met alleen instrumentale gitaarblues werden vroeger nog iets meer gemaakt dan vandaag, maar zijn toch altijd meer uitzondering dan regel gebleven. In de stijl van Stubbs klinkt af en toe een vleugje Duke Robillard of Lonnie Mack door, maar grotendeels heeft hij toch wel zijn eigen idioom ontwikkeld.
Alle elf de composities op "Medford & Main" werden door Stubbs zelf geschreven en voor de freaks staat in het inlegblaadje bij elk nummer keurig aangegeven welke gitaar/gitaren en welke accessoires in elk nummer werden gebruikt.
Stubbs is een man waarvoor het duidelijk vooruit moet gaan, dus langzame nummers zijn er op "Medford & Main" niet te vinden. Door het gebruik van diverse instrumenten is het toch een gevarieerde cd geworden, waar de blazerssectie (Sax Gordon op tenorsax, Tino Barker op baritonsax en Scott Aruda op trompet) af en toe voor een vettig achtergrondje zorgt, wat het geheel zeker een meerwaarde geeft.
Van sterke of minder sterke nummers is op "Medford & Main" geen sprake, het is één langgerekte adrenalinestoot van exact 35:13 (kort maar krachtig dus zoals de meeste goede dingen in het leven).

Een sterke aanrader dus deze cd en we kijken benieuwd uit naar het vervolg van de carrière van deze grote belofte en naar zijn komende optredens in België. ROLA